Ο τελευταίος Πειρασμός!

by elena porcupine 11:07:00 μ.μ. 23 αγκάθια Music Videos

Έχω ένα καλό κι ένα κακό μαζί...Από τα τέλη δημοτικού μέχρι το τέλος του Λυκείου, θυμάμαι πάντα τραγούδια, μουσικές και ταινίες από εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τις τάξεις που βρισκόμουν.Το λέω κακό, γιατί κάθε φορά που θα σχολιάσω κάτι τέτοιο, ξεκινά ένας πόλεμος πειραχτικών σχολίων από την παρέα...

Για παράδειγμα, έκτη δημοτικού μου έφερε ο αδερφός μου την κασσέτα των Bon Jovi με χαρτάκι μέσα με τους στίχους και είχα ξετρελαθεί.Ήταν και τα πρώτα τραγούδια που έμαθα να λέω σωστά, οπότε διπλή η χαρά μου.Τα αγγλικά μου τότε δεν με βοηθούσαν να ερμηνεύσω ακριβώς τα λόγια, αλλά μια χαρά την έκαναν τη δουλειά τους τελικά.Αμέσως μεταφερόμαστε λοιπόν στο έτος 1986...

Πρώτη Γυμνασίου λάτρεψα τους Queen, όταν είδα το Highlander, δηλαδή το σχολικό έτος 1987-88.Το είδα με χρονοκαθυστέρηση σε βιντεοκασσέτα, γι' αυτό και η συγκεκριμένη χρονιά.Η ταινία είναι του '86!I know! :-)

Κι έρχομαι στο προκείμενο...Έχω την τύχη να έχω μεγαλύτερο αδερφό που ξέρει από καλή μουσική.Οπότε, αντίθετα από τις συμμαθήτριές μου που τότε άκουγαν Ρακιντζή και Αλέξια, εγώ άκουγα Pink Floyd, Dire Straits, Water Boys, Tears for Fears αλλά και  Sisters of Mercy, Metallica κτλ.Καλά για εκείνο το Bohemian Rhapsody, τί δούλεμα είχα φάει επειδή μου άρεσε!Σκαραμούς με φώναζε η τωρινή κουμπάρα μου!!!

Ένα απόγευμα θυμάμαι της πρώτης Γυμνασίου λοιπόν (ο αδερφός μου τότε τρίτη), με παίρνει από το χεράκι και με το τρένο πήγαμε στην Θεσσαλονίκη.Θα πάμε να πάρουμε ένα δίσκο μου είχε πει...(Τώρα που το σκέφτομαι, καλέ πώς μας άφησαν οι γονείς μας να πάμε μόνοι μας?Ουπς!Μήπως πήγαμε κρυφά?χιχιχι!!!)."Ποιόν δίσκο θα πάρουμε?", αναρωτιόμουν εγώ σε όλη τη διαδρομή."Θα δεις...", μου απαντούσε.Με τα πολλά, φτάσαμε κι αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στο κέντρο...

Φτάνουμε έξω απο ένα δισκάδικο που έχω την εντύπωση ότι ήταν το "Blow up"...Και τί να δω?Μια βιτρίνα ντυμένη όλη με έναν κόκκινο μανδύα και πάνω στα ράφια καμιά 30αριά βινύλια του "Passion" του Peter Gabriel.Η εικόνα μου είχε κάνει τόση εντύπωση που ακόμα θυμάμαι πώς χτυπούσε η καρδιά μου...

Μπήκαμε, το αγοράσαμε και γυρίσαμε πίσω.Η ταινία του Σκορτσέζε "Ο τελευταίος πειρασμός" του Καζαντζάκη, είχε απαγορευτεί στις αίθουσες των κινηματογράφων.Έβλεπα τότε στις ειδήσεις κάτι παπάδες με καλόγριες να ορμάνε μέσα στα σινεμά και να φωνάζουνε για τους αμαρτωλούς...Ε, ρε γέλια!!!Από τότε δεν τους χωνεύω!

Την ταινία τελικά την είδαμε μετά από μερικούς μήνες, αφού τον δίσκο τον είχαμε λιώσει με τον αδερφό μου.Νοικιάσαμε την βιντεοκασσέτα, σχεδόν κρυφά, γιατί ήμασταν και πιτσιρίκια και την πήγαμε σπίτι.Όταν την είδε ο μπαμπάς μου, φανταστήκαμε πως θα μας μάλωνε, αλλά αυτός κάθησε μαζί μας να την δούμε...

Λάτρεψα τον Dafoe ως Χριστό με τις ανθρώπινες αδυναμίες του και ξεχώρισα τον Keitel ως Ιούδα που πάλευε να βρει τη δύναμη να προδώσει τον Δάσκαλό Του!"Είσαι πιο δυνατός από μένα του έλεγε ο Χριστός, γι' αυτό σε διάλεξε ο Θεός να με προδώσεις..."Τί να λέμε τώρα?Ο Καζαντζάκης τότε, μου άνοιξε απλά τους ορίζοντες για να αρχίσω να αναρωτιέμαι...Μεγάλη υπόθεση στην ηλικία των 12.

Έβαλα ένα κομμάτι χαρακτηριστικό και το διάλεξα γιατί έχει τα φωνητικά του Gabriel!Έτσι απλά, απολαύστε το, μα θα πρότεινα καλύτερα ολοκληρωμένο!!!