Κάθομαι και σκέφτομαι (ναι, το κάνω κι αυτό ενίοτε!) και προσπαθώ να αποτυπώσω με απλές λέξεις μερικά πράγματα που έχω μέσα στο κεφάλι μου.Κάποιες απορίες που δυστυχώς όσο και να τις εκφράζω, λύση ή απάντηση δεν παίρνω.Και πώς είναι δυνατόν να μην ξέρω τί θέλω και να περιμένω να το βρω από μένα την ίδια.Σας μπέρδεψα ε?Φταίει που ξετυλίχτηκε το κουβάρι κι είναι και μπερδεμένο πολύ.Μισό λεπτό να το μαζέψω...
Ωραία!Μάζεψα τα ασυμάζευτα!Πάμε πάλι!Ας πούμε ότι έχω μια φίλη (έτσι δε λένε όλοι?), η οποία πέρασε πολλά στη ζωή της.Και προσωπικά και οικογενειακά και αρρώστιες κι απ' όλα με μπόλικο κρεμμύδι, έτσι για το κλάμα που βγήκε από τον παράδεισο!
Έχω κι έναν φίλο, ο οποίος είχε απομονωθεί στον κόσμο του και πίστευε πως ήταν καλά όλα γύρω του.Ζούσε στην ασφάλεια που είχε φτιάξει και απλά περνούσε τις μέρες...
Κάτι έγινε, κάπως τα έφερε η Μοίρα κι οι δυο αυτοί φίλοι μου βρεθήκανε, πάνω που η μοναξιά είχε γίνει φίλη κολλητή και με τους δυο!Βρήκαν έναν άνθρωπο που έδειξε από νωρίς πως έχει κάτι να του πει και να της πει και να ακούσει ο ένας τον άλλον.
Και ξεκίνησαν ένα ταξίδι...Μικρό στην αρχή, μερικά χιλιόμετρα!Μετά, είπαν να πάρουν ένα αμάξι, γιατί τους έφαγε ο ποδαρόδρομος κι άρχισαν να βιάζονται.Ύστερα, ήθελαν πιο πολύ και πιο πολύ κι από το αμάξι, ανέβηκαν σ' ένα τρένο κι απολάμβαναν τη διαδρομή από το παράθυρο.Κι ήταν τόσο όμορφη η διαδρομή!!!
Κάπου σε μια στάση το αγόρι κατέβηκε και το κορίτσι άλλαξε τρένο.Ο ένας πήγε από 'δω, η άλλη από 'κει!Και στη μέση έμεινε μια αγάπη μετέωρη να ταξιδεύει μόνη.
Δεν ξέρω πόσα τρένα κι αυτοκίνητα θα αλλάξουν για να φτάσουν τον προορισμό τους.Δεν ξέρω καν, αν έχουν βρει το τέλος της διαδρομής τους!Ξέρω όμως πως σε αυτό το ταξίδι, κανένας από τους δυο δεν θα είναι πραγματικά μόνος!Κι ας τους φαίνεται τώρα η άσφαλτος χωματόδρομος με μεγάλες λακούβες και λασπόνερα...
Για αυτό λέγεται ζωή, γιατί τα συμπεριλαμβάνει όλα! Τραίνα παίρνει και αλλάζει ο καθένας πολλά στη ζωή του. Αυτό που μετράει δεν είναι ο προορισμός ούτε οι αγάπες που μένουν μετέωρες, αλλά οι αναμνήσεις που γεννήθηκαν και γέμισαν το τραίνο με επιβάτες. Τώρα αν κάποιες κατέβηκαν...ε, ας πούμε ότι αλλού ήταν γραφτό να πάνε! Απλά αλλάζεις κι εσύ τραίνο το οποίο θα γεμίσεις με καινούριες!
ΑπάντησηΔιαγραφήAx...Αυτοι οι καλοκαιρινοι ερωτες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο βασανιστικοι...
Και ποσο ωραιοι...!!
συγκινήθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήGinny μου γλυκειά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι τα πράγματα.Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο και πιο μαλακός θα είναι ο χωρισμός!Το βασικό για μένα είναι να μην χάνεσαι με τον άλλον.Να αφήνεις τις γλυκές αναμνήσεις μέσα σου και μ΄αυτές να προχωράς, ακόμα και σε άλλα μονοπάτια!
Οι δυο μου αυτοί "φίλοι" δεν πρόκειται να χαθούν ποτέ!!!
Σε φιλώ!
Μαχαίρη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι οι έρωτες είναι υπέροχοι...Κι αυτοί που κρατάνε πολύ κι αυτοί που κρατάνε μια στιγμούλα!
Λυπάμαι πραγματικά όσους δεν έχουν απολαύσει μια τέτοια γλύκα...
:-)
Λία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη συγκίνησή σου μου φέρνει μια χαρά και μια ικανοποίηση στο ότι κατάφερα να αποτυπώσω τα πράγματα, όπως ακριβώς είναι!
Σ' ευχαριστώ γι' αυτό!
Καλό Σαβ/κο!
γι'αυτο εγω παω με οτοστοπ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε Γναγ,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπεικινδυνο στις μέρες μας!!!Ποιός ξέρει πού θ' ανέβεις και μέχρι πού θα σε πάει!!!Μακριά από νταλίκες πάντως...χιχιχι!!!!
Κι εγω ωτοστοπ και βγαζω και μπουτι για να σταματανε πιο ευκολα!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα
Όλα καλα! Τα ταξιδια δεν ειναι για πολυ! Αν ηταν πολυ δεν θα ειχαν τοση σημασια!
φιλιά
Πράγματι δεν θα είναι μόνοι! και αυτό όχι για λίγο, αλλά θα χωθεί βαθιά μέσα στις ψυχές και θα αναδύεται κάθε φορά όλο και πιο γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια καλοκαιριού.
Όμορφα αυτά τα ταξίδια... και ποτέ δεν έχουν τέλος.... πάντα βρίσκεις ακόμα λίγο δρόμο για να προχωρήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί Διαμαντένιο!
Ετσι λοιπον που διαβαζα την αναρτηση σου μου ηρθαν κατι στιχοι του Ελυτη στο μυαλο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦευγω με μια ματια,
ματια πλατεια, που ο κοσμος ξαναγινεται ομορφος απο την αρχη,
στα μετρα της καρδιας!
Φιλια πολλα σκατζοχοιρακι μου!
Κούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία τα ταξίδια, άλλα κάποια στιγμή καλό είναι να τα κάνεις παρέα με κάποιον!Κι ένα ένα και μοναδικό με πολλά αξιοθέατα όμως!!!
:-)
Χριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ακριβώς.Πιστεύω πως κάθε μέρα που περνά και γλυκαίνει τον πόνο της απουσίας, είναι και ένα βήμα μπροστά και για τους δυο!
Τα φιλιά μου...
ΥΓ.Λατρεύω το φθινόπωρο και το περιμένω...
next day,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι να μην χανόμαστε στην ουσία, τί κι αν δεν ταξιδεύουμε παρέα!!!
:-)
Αλχημιστάκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ δεν θα φύγεις ποτέ από το δρόμο μου, ούτε κι εγώ από τον δικό σου!!!
Σ' αγαπάω τοοοοοοόσο πολύ και χαίρομαι που το ξέρεις!!!
:-)