Το πήρες?Το πήρα, το δίνω!!!

by elena porcupine 3:15:00 μ.μ. 13 αγκάθια Βραβεία

Κοιτάξτε να δείτε τώρα τί έπαθα...Αυτή η φάση με τα βραβεία με είχε αγχώσει πολύ στην αρχή που ξεκίνησα να φτιάχνω το μπλογκάκι μου, γιατί πρώτον δεν ήξερα τί στο καλό ήταν όλο αυτό και δεύτερον δεν είχα κανένα, ενώ όοοοοοολοι είχαν τουλάχιστον ένα...Μέχρι που πήρα κι εγώ το πρώτο μου (η απονομή βρίσκεται εδώ) και το σκαντζοχοιράκι το έβαλε σε καδράκι και το τοποθέτησε πάνω από το τζάκι στη φωλιά του...

Μετά, με τις αλλαγές που έκανα και τις μετακομίσεις του μπλογκόσπιτου, κάπου χαθήκανε οι κούτες με τα βραβεία, γιατί ήταν και πάααααρα πολλά τα άτιμα.Να δεις, εκείνη η πονηρή η αλεπού που με βοήθησε στην τελευταία μετακόμιση τα καταχώνιασε κάπου και τα πούλησε στο παζάρι, γιατί εθεάθηκε τελευταία με καινούριο πατούμενο...(Τί λέω?Σταματήστε με!!!)

Καιρό είχα να τα δω λοιπόν και ξαφνικά εδώ και καμιά βδομάδα ο ένας το παίρνει από τη μια, το δίνει σε άλλον και επικρατεί ένας μικρός πανικός με το συγκεκριμένο βραβείο...

Να ευχαριστήσω λοιπόν πρώτα απ' όλα την Βασίλισσά μου (aka Koueen) και να υποκλιθώ άλλη μια φορά μπροστά της για την τιμή που μου έκανε.Την Coula που μου το παρέδωσε δεύτερη και νίκησε στο φώτο φίνις τον Αμερικλάνο (και πολύ το χάρηκα!), ο οποίος με θυμήθηκε τρίτος και δεν θα το σχολιάσω καν!Τέταρτος και καθόλου ιδρωμένος ο Golden που στην τελική, δεν είδα πουθενά το ονοματάκι μου, αλλά είμαι μέσα στις φανς και αναγνώστριές του και αφού τον αντέχω τις Τετάρτες, τον άντεξα και ζωντανά στο σπίτι μου, ε τί διάολο?Το δικαιούμαι το βραβείο περισσότερο από τον καθένα!!!χαχαχαχα!!!(Δίπλα στο μπλογκ ρολ μου θα τους βρείτε, αν και δεν χρειάζονται συστάσεις ιδιαίτερες, γιατί είναι μεγάλα ψώνια και νούμερα και οι 4)!

Τώρα θα πρέπει να σας πω 7 τυχαία πράγματα για την πάρτη μου?Μα το έχω ξανακάνει αυτό...Ουφ!!!Πού να ψάχνω πάλι?Ας ξεκινήσω και βλέπουμε πόσα θα μας βγουν!

Αμάρτημα Νούμερο 8 (σε συνέχεια των προηγούμενων):

Είμαι μαμάκιας!!!Το τί ακούω καθημερινά από τις κολλητές μου, δεν λέγεται!Έχω μια απίστευτα τέλεια σχέση με τη μαμά μου.Τυχαία έμεινα μαζί της μέχρι τα 30 μου!!!Αλλά, αφού δεν με ενοχλούσε και δεν την ενοχλούσα, γιατί να φύγω?Δεν εισβάλλει στη ζωή μου, χωρίς άδεια.Έχει κλειδιά του σπιτιού μου και πάντα θα πάρει τηλέφωνο πριν έρθει.Αν έρθει κι ακόμα κι αν ξέρει ότι είμαι μόνη μου, πάλι θα χτυπήσει το κουδούνι.Μια φορά με το τρακάρισμα που της έκρυψα στην Πάτρα, δεν είδε το αμάξι στο σπίτι, υπέθεσε ότι λείπω και άνοιξε μόνη της.Τί τρομάρα πήρε, όταν με είδε.Νόμισε πως ήμουν με παρέα χαχαχαχα!!!

Αμάρτημα Νούμερο 9:

Δεν μαγειρεύω, παρά μόνο κάτι εύκολο και γρήγορο κι αυτό αραιά και πού!Μα να στερήσω τη χαρά από τη μανούλα να μου ετοιμάζει το ταπεράκι μου?Ή να βάζουμε 2 άνθρωποι μόνοι, 2 κατσαρόλες καθημερινά?Δε λέει!Ενώ έτσι και η μαμά μου νιώθει την ικανοποίηση πως με φροντίζει κι εγώ χαίρομαι που είμαι ακόμα το παιδάκι της!!!

Αμάρτημα Νούμερο 10:

Γράφω από μικρή διάφορα...Μια μικρή ιδέα έχετε πάρει κατά καιρούς εδώ μέσα...Τώρα ξεκίνησα ένα θριλεράκι...Ναι, την είδα συγγραφέας που θέλει να μοιάσει τον λατρεμένο μου Graham Masterton (Χριστόφορε, με τον Παρία τί γίνεται?Ακόμαααα...χιχιχι!!!)Αν βγει κάτι καλό και μου αρέσει, ίσως το δημοσιεύσω αυτή τη φορά, γιατί ποτέ δεν το παίρνω απόφαση!

Αμάρτημα Νούμερο 11:

Απεχθάνομαι το Twilight και τους δράκουλες με τη νέα μόδα που έχουν φέρει, αλλά σέβομαι τoν πρωτοπόρο Christopher Lee.Αντίθετα με εξιτάρει απίστευτα ένας serial killer και η ευφυΐα που έχει στο σκοτεινό του μυαλό...Είναι πανέξυπνοι άνθρωποι και δεν είναι τυχαίο ότι τους πιάνουν μόνο, όταν θέλουν αυτοί.Γιατί ένας σειριακός δολοφόνος, θέλει να τον βρουν για να ολοκληρωθεί το έργο του ή απλά για να σταματήσει αυτή την τρομερή ανάγκη που έχει να παίρνει ζωές!(Κατά τ' άλλα είμαι φυσιολογικό σκαντζοχοιράκι, μη φοβάστε...)

Αμάρτημα Νούμερο 12:

Τρώω πάντα στη γωνίτσα μου στον καναπέ με το τάπερ ή το πιάτο αγκαλιά.Και σε καρέκλα να με βάλεις να κάτσω, πάλι θα την σκαρφαλώσω και θα καθήσω πάνω στα πόδια μου...Κάτι παρόμοιο κάνω και στο επόμενο αμάρτημα...

Αμάρτημα Νούμερο 13:

Πώς τα καταφέρνω και κοιμάμαι συνέχεια πάνω στα χέρια μου, δεν έχω καταλάβει ακόμα.Ξυπνάω με μουδιασμένα χέρια σχεδόν κάθε μέρα και παθαίνω μικρές κράμπες.Πρέπει να βρω τρόπο να το κόψω αυτό το συνήθειο, όπως και να δαγκώνω τα χείλη μου πάλι μέσα στον ύπνο μου.Γενικά, τώρα που το σκέφτομαι χάλια κοιμάμαι...χαχαχαχα!!!

και το φαρμακερό Αμάρτημα Νούμερο 14 (άντε πάλι βρήκα να με εκθέσω):

Αγαπώ τις νυχτερινές βόλτες με το αμάξι.Αμέτρητες φορές έπαιρνα το αμάξι μου μέσα στη νύχτα και βόλταρα ακούγοντας τις μουσικές μου.Με χαλαρώνει και με ηρεμεί.Μόνη ή με παρέα κάθε φορά είναι μοναδική!

Αυτά τα ολίγα και πάλι από μένα...Άντε φύγετε τώρα, με βαρεθήκατε!!! :-))))

ΥΓ.Όποιος θέλει ας το πάρει...Και οι 15 που θα το έδινα, το έχουν πάρει ήδη!Το έχω αφήσει δίπλα στο πικάπ...Μη μου ρημάξετε τη φωλίτσα...χιχιχι!!!