Music=Life

by elena porcupine 2:34:00 π.μ. 13 αγκάθια Διασκευές

Απόψε πάλι δεν κοιμάμαι και κάθομαι κι ακούω μουσική.Η τηλεόραση όλο το καλοκαίρι απλά διακοσμεί το σπίτι.Πολύ λίγες φορές άνοιξε κι αυτό για να δω καμιά αγαπημένη μου ταινία.Πρόσφατα εθεάθησαν στο σαλόνι μου ο Brand Pitt που έτρωγε ξύλο από τον Edward Norton!Απίστευτη ταινία που ακόμα και τώρα, το 2011 πιστεύω πως είναι πολύ μπροστά από την εποχή!Αλλά γούστα είναι αυτά, οπότε ας γυρίσουμε και πάλι στη μουσική...

Όσοι έρχεστε συχνά, θα έχετε διαπιστώσει πια ότι ακούω πολλή μουσική και οι περισσότερες μου αναρτήσεις, περιέχουν βίντεο με ανάλογο περιεχόμενο του θέματος που καταπιάνομαι ή ανάλογα με το τί τραβάει όρεξη η καρδούλα μου!Φαίνεται τί μου αρέσει και τί απεχθάνομαι, αφού δεν θα βρείτε ποτέ εδώ μέσα καψουροτράγουδα με γαβγίσματα και φίρμες του ελληνικού πενταγράμμου που απαξιώ και το όνομά τους να γράψω...Μ' αρέσει να γίνομαι κακούλικο σκαντζοχοιράκι...χιχιχι!!!

Δεν μπορώ χωρίς μουσική.Δεν υπάρχω!Δεν λειτουργώ!Στο σχολείο με μουσική διάβαζα, με μουσική κοιμόμουν και με μουσική ξυπνούσα.Δυστυχώς στις μέρες μας η μουσική βιομηχανία πλέον πάει κατά διαόλου...Πολύ λίγοι ρομαντικοί καλλιτέχνες (εννοείται πως βάζω και τον Steven μου μέσα σε αυτούς!!!) προσπαθούν να γράφουν και να εκφράζονται μέσω αυτής της τέχνης, σαν τον παλιό καλό καιρό των '60s και των '70s.Τότε που οι τραγουδιστές γινόντουσαν είδωλα και επηρέαζαν ολόκληρες γενιές!

Διάβασα κάτι που μου άρεσε πολύ...Το πρώτο άλμπουμ των Velvet Underground (του Lou Reed ντε!) που περιέχει αυτό το συγκλονιστικό για μένα τραγούδι...

"I am tired, I am weary

 I could sleep for a thousand years
 A thousand dreams that would awake me
 Different colors made of tears"

...πούλησε μόλις 10.000 κομμάτια!Αλλά και οι 10.000 που το αγόρασαν, έφτιαξαν δικές τους μπάντες!Ωραία διαπίστωση, ε? 

Αγαπώ αυτές τις δεκαετίες μουσικά από παιδάκι.Ζηλεύω τους γονείς μου που έζησαν εκείνα τα χρόνια, αν και έμειναν μόνο στα oldies and goldies της εποχής των parties.Για να καταλάβετε, η μαμά μου ήταν Σουηδία όταν έπαιξαν οι Pink Floyd κι αν τη ρωτήσω τώρα, πάλι θα αναρωτηθεί ποιοί είναι αυτοί!Δεν άκουγε Doors, γιατί τότε στην ξενιτιά οι Έλληνες ακούγανε Καζαντζίδη!!!Πώς είναι δυνατόν?Βέβαια μου έχει πει ότι κρυφά αγαπούσε τον Paul από τους Beatles.Σιγά το νέο βρε μαμά!!! :-) Οι περισσότερες τον φλώρο θέλανε...Αν ζούσα τότε, μετανάστρια στην Αμερική θα πήγαινα για να δω από κοντά τον Τζιμάκο να μου λέει το...

Εμένα πάλι τα σκαθάρια, δεν μου άρεσαν ποτέ ιδιαίτερα, εκτός από  μερικά τραγούδια τους.Ούτε οι κυλιόμενοι λίθοι ήταν στις ακουστικές μου επιλογές, αλλά στην Αθήνα πήγα να τους δω, μη χάσω!!!Άκουσα το "paint it black" και μετά ήθελα να φύγω... :-) Ε, αφού αυτό μ' αρέσει περισσότερο από το "Θα τη σφάξω-Satisfaction" χιχιχι!!!Ψέμματα να πω?

Παρατηρώ λοιπόν πως μουσικά σ' εκείνα τα χρόνια επιστρέφουμε.Ας μην αναφερθώ στις διασκευές που έχουν γίνει κατά καιρούς σε όλες, μα όλες τις επιτυχίες εκείνης της εποχής.Πολλές μου αρέσουν κι άλλες πάλι τις απεχθάνομαι...Ε, δεν γίνεται ρε παιδιά να μου παίζουν οι Korn το "Another brick in the wall", πώς να το κάνουμε?Πρέπει να υπάρχει κι ένα σεβασμός!

Έψαχνα λοιπόν στο ίντερνετ διάφορα τραγούδια που μου αρέσουν και διαπίστωσα πόσες παραποιήσεις έπαθαν.Άλλες υποφερτές, άλλες πάλι για τα πανηγύρια...Έχω μαζέψει υλικό για πολλές αναρτήσεις, οπότε σκέφτηκα να κάνω μια νέα ετικέτα "Διασκευές" και να σας δείχνω αγαπημένα μου κομμάτια...

Απόψε, μιας και ανέφερα το paint it black, θα σας αφήσω να απολαύσετε μια εκδοχή που αγαπώ ιδιαίτερα...

Πώς σας φαίνεται?Το αυθεντικό το λατρεύω, αλλά κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο στα αυτιά μου, ειδικά τέτοια ώρα που γράφω μέσα στη νύχτα!!!Θα έλεγε κανείς πως αυτό είναι το αυθεντικό και το διασκεύασαν οι R.S., αλλά το έψαξα κι έχει γίνει σίγουρα το αντίθετο!

Περιμένω απόψεις!

I see a red door and I want it painted black...