Ήμουν 11 χρονών το καλοκαίρι του '72.Η Λίζ έμενε απέναντί μας.Ήμασταν κολλητοί.Κάναμε ποδήλατο μαζί και πιάναμε βατράχια.Ένα βράδυ, οι γονείς μας βγήκαν για φαγητό.Η Λίζ κι εγώ έπρεπε να κάτσουμε σπίτι να προσέχουμε τα αδέρφια μου.
Η Λίζ μου είπε, "Ας προσποιηθούμε τους παντρεμένους κι εγώ θα σου μαγειρέψω βραδινό".Έφτιαξε μια πίτα για να μοιραστούμε.Καθήσαμε στον καναπέ κι ανοίξαμε το ραδιόφωνο.Ακούσαμε αυτό το τραγούδι...
...την ώρα που αγγίξαμε ο ένας τα δάχτυλα του άλλου!!!
Το έγραψε ένας τύπος κάτω από αυτό το βίντεο.Δεν είναι πολύ γλυκιά ιστορία να έχει να θυμάται κάποιος?
Ο πρώτος έρωτας που μπορεί να μην ήταν ακριβώς αυτό που λέμε "έρωτας", εμείς οι μεγάλοι!Το πρώτο σκίρτημα κι αυτό το άγνωστο συναίσθημα που νιώθαμε, βλέποντας κάποιο συγκεκριμένο άτομο.Δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τη χαρά και την ανυπομονησία που αισθανόμασταν!Κι ήταν τόσο γλυκό κι αθώο συναίσθημα!
Θυμάμαι τον πρώτο μου έρωτα!Συμμαθητής του αδερφού μου, ο Στέλιος!!!Ερχόταν σπίτι μας και χαιρόμουν απίστευτα.Ήθελα να είμαι συνέχεια μαζί του.Να κάθομαι δίπλα του, να μιλάμε, να παίζουμε...Πέμπτη δημοτικού ήμουν, έπαιζα ακόμα με παιχνίδια.Μην πάει ο νους σας στο πονηρό.
Με το μικρό, παιδικό μου μυαλό δεν μπορούσα να εξηγήσω, γιατί ήθελα τόσο πολύ να περνάω ώρες με τον Στέλιο.Ώσπου μια μέρα που έπαιζα με την κολλητή μου, μου εκμυστηρεύτηκε πως της αρέσει το ίδιο άτομο.Ααα, αυτό είναι που νιώθω κι εγώ λοιπόν!Τότε μπήκαν όλα σε μια σειρά.Γι' αυτό πεταρίζει η καρδιά μου, όταν τον βλέπω.Γι' αυτό το στομάχι μου κάνει δυο-τρεις βόλτες κάθε φορά που μου μιλάει.Γι' αυτό κοκκινίζω κι ανατριχιάζω, αν τύχει να με ακουμπήσει...
Πέρασαν αρκετά χρόνια θυμάμαι κι εγώ εκεί, κολλημένη με τον Στέλιο.Το κακό είναι ότι με την τόση παρέα που κάναμε, δυστυχώς με έβλεπε περισσότερο σαν αδερφή του.Κακά τα ψέμματα κι εγώ κάπως έτσι ένιωθα.Δεν τον ξεχώριζα από τον αδερφό μου.Πριν χρόνια θυμάμαι ένα βράδυ που τον είδα μετά από πολύ καιρό, γιατί δεν μένει πια εδώ, του είχα πει ότι ήταν ο πρώτος μου έρωτας και γελάσαμε τόσο πολύ!Χαμπάρι δεν είχε πάρει...
Ωραίοι οι μεγάλοι έρωτες, δεν λέω και το πάθος και όλα όσα τους συνοδεύουν.Ακόμα και οι χωρισμοί και οι πίκρες και τα δάκρυα.Αλλά, δεν συγκρίνεται τίποτα με εκείνο το πρώτο συναίσθημα των παιδικών μας χρόνων.Δεν θα το νιώσουμε ποτέ ξανά κι είναι υπέροχο να μας το θυμίζει, έτσι απλά ένα τραγούδι...
ΥΓ.Θυμάστε τον πρώτο σας έρωτα?Ελάτε, πείτε μου... :-)
Tι γλυκόοοοοοοοοο!!! Και η ιστορία του βίντεο και η δική σου!! Μικρό και τρελό!! Αχ, όσες έχουν μεγαλύτερα αδέρφια πάντα ερωτεύονται τους φίλους τους! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα ήταν κάτι στην δευτέρα γυμνασίου αλλά μετά από καιρό συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν πραγματικός πραγματικός έρωτας. Ο πρώτος μου έρωτας θα έλεγα ότι ήταν την ίδια χρονιά (με διαφορετικό άτομο), τον οποίο αρχικά έβλεπα σα φίλο γιατί δε γνώριζα αυτού του είδους τα συναισθήματα (σαν εσένα καλή ώρα!). Πέρασαν μερικά χρόνια για να το συνειδητοποιήσω και τότε δε με ενδιέφερε πλέον!:P
Αλλά, σου μένουν οι πρώτοι έρωτες, φτιάχνουν χαρακτήρα!
Φιλιά πολλά!!!!!
Ginny μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ήταν υπέροχες εποχές εκείνες των παιδικών μας χρόνων?Όλα ήταν αθώα, τουλάχιστον τη δεκαετία που μεγάλωνα εγώ ('90s) σε επαρχιακή πόλη!Τώρα έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, αλλά αυτό το πρώτο σκίρτημα εύχομαι να παραμένει το ίδιο όσα χρόνια κι αν περνάνε!!!
Σε φιλώ και σε καληνυχτώ!
:-)
Έχεις δίκιο εκείνα τα πρώτα σκιρτήματα, τα πρώτα αγγίγματα που δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί σε κάνουν να νιώθεις κάτι αλλιώτικο, νομίζω ότι σε όλους μας μένουν σαν αναλλοίωτα στον χρόνο διαμάντια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη είναι η ανάσυρση που έκανες. Μας βάζεις όλους σε αυτή την διαδικασία που είναι τόσο γλυκιά κι ας έχει μελαγχολία μέσα της.
"Το έγραψε ένας τύπος κάτω από αυτό το βίντεο.Δεν είναι πολύ γλυκιά ιστορία να έχει να θυμάται κάποιος....."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατι μου το χαλασες...;;; νομιζα οτι ησουν εσυ στην ιστορια και οχι καποιος αντρας....!!!!
Τεσπα...θυμαμαι και εγω τον πρωτο μου ερωτα. Ηταν η κορη μιας φιλης της μανας μου. Ερχοταν στο σπιτι μαζι με την μητερα της, για επισκεψη και πηγαιναμε στο δωματιο μου να παιξουμε οσπου μια μέρα ειχα την ιδέα να της δωσω να δοκιμασει ενα "γλυφιτζουρι" με γευση φραουλας που δεν λιωνει.
Το δοκιμασε κανα δυο φορες αλλα μετα δεν καταλαβα γιατι δεν ξαναηρθε ποτε στο σπιτι μου και γιατι και στο σχολειο ακομα μου ελεγε πως η μαμα της δεν την αφηνει να μου κανει παρεα ουτε καν γιατι η μαναδες μας δεν ξανακανανε παρεα.
Ισως να φταιει που ειχε μεγαλο στομα αλλα απο την αλλη αυτο ηταν που εκτιμουσα και περισσοτερο πανω της!!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστάκης: δημοτικο σχολειο Λουτρακίου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζι στο θρανίο, μαζι στο διαλειμμα, πηγαιναμε στο σχολειο χερακι χερακι, μεναμε απεναντι! Οι γονεις φιλοι, τα αδερφια μας φιλοι, κι εμεις κρυφοι εραστες!
Φυγαμε απο το Λουτρακι στο τελος του δημοτικου, τον εχασα τον Κωστακη! Τον βρηκα πριν μερες στο fb, μαθηματικος πια παντρεμενος στην Κυπρο!
Καναμε κατι χαρες!!! Δε λεγεται!
Τι μου θυμισες....
Ομορφα, αγνά, παιδικά χρόνια!
Χρισστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου φτάνει που μετά από έναν γάμο, τρία παιδιά και δυο εγγόνια, κατάφερα να σου φέρω πίσω εκείνη τη γλυκειά ανάμνηση της πρώτης έλξης!!!
Τα φιλιά μου!!!
:-)
Geo,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά βρε τέρας!Για καλό επέστρεψες?Από τον Γναγ περίμενα τέτοια αντίδραση.Αλλά φίλοι δεν είστε?
Και καλά να δεχτώ την προτίμησή μου στο ίδιο φύλο, αλλά βρε γάιδαρε, για να ήμουν 11 χρονών το 1972, τώρα θα έπρεπε να είμαι 50!!!
Τόσο σου φαίνομαι?Ού να μου χαθείς!!!
:-)))
Κούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ τουλάχιστον του κρατούσες και το χεράκι...Εγώ σου μιλάω για έρωτα παλτωνικό, πλατωνικότατο που δεν είχε ιδέα ο απέννατι!!!
:-)))
Δράμα σου λέω, δράμα!!!
Φιλιά πολλά!!!
Δεν ηταν ανάγκη να ρωτήσεις, θα σου έλεγα... χι χιχι !
ΑπάντησηΔιαγραφήEίμαστε μαζί απο το 66 ως το 72, στο δημοτικό...
βρεθήκαμε ξανά το 97. Του το είπα το 2008.. και μου εξομολογήθηκε το ίδιο!!!
Μεγάλοι αθρώποι πιά, χαμογελάσαμε και κρατήσαμε ζεστά ο ένας το χέρι του άλλου !!
φιλιά στ αγκαθάκια
Ζουζούνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα αυτά μου κάνεις και σ' αγαπάω πιο πολύ!!! :-)
Τί γλυκό και τί κρίμα ταυτόγχρονα που δεν το ζήσατε και οι δυο μαζί!!!Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά και η ανάμνηση καμιά φορά αρκεί να γεμίσει με γλύκα την καρδιά μας!!!
Φιλιά πολλά!!!
Σμουτς!
To ζούμε, έστω και μετά απο τόσα χρόνια!!! ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήκοίτα τι σου βρήκα, απο τα δικά μου!
http://zouzounasfriends.blogspot.com/2008/10/blog-post_27.html
διάβασε, διάβασε. ειναι όλο αληθινό!
Eλα σου έφερα κι ένα χαρούμενο, γιατί κατι άκουσα για τα 50άρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήgolden fifty να λέτε και να μην ακούω βλακείες...ε?
http://zouzounasfriends.blogspot.com/2008/07/blog-post_14.html
Ζουζούνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαπολαυστικές και οι δυο σου αναρτήσεις!Αυτό το γλυκό-πικρο συναίσθημα είναι και το αλατοπίπερο της ζωής!
Σ' ευχαριστώ καλή μου!
:-)
απαπαπαπαπα,
ΑπάντησηΔιαγραφήειμαστε για τετοιες αναμνησεις,τωρα, νυχτιατικα, εδω στα ξενα;
ανέμελα χρόνια....
γεμάτα καλοσύνη και αθωότητα
.................................
πόσο αλλάζουν όμως τα πράγματα
μεγαλώνοντας !!!!!!!!!!!!!!!!!
(και με το μεγαλώνοντας εννοώ αμέσως
μετα τα 10, μην πω τα 9 !!! για την νέα γενιά)
κάποτε αυτά είχαν άξια..τώρα δυστυχώς, πολλοί τα θεωρούν ελαττώματα !!!!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω θυμαμαι την ελενιτσα που παιζαμε τον γιατρο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε για πρωτους ερωτες ανεξαρτήτως ηλικίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓτ στα μικρα μαθητικα χρονια μου δεν ειχα τιποτα τετοιο -μου αρεσαν καποια κοριτσακια αλλα επειδη ημουν πολυ μαζεμενο παιδι και δε μιλουσα και ασχολιομουν(ως συνηθως) με χιλιαδες πραματα ταυτοχρονως δε νομιζω οτι επαιζε κατι τετοιο.
Συναισθημα προτου ερωτα ηταν πισω στο 1989-τριτη γυμνασιου-πολυ πικρη ιστορια (εχω μιλησει γι'αυτην),δεν συνεβει ποτε τιποτα ,συναντηθηκαμε μετα απο πολλα χρονια και οι 2 πλεον παντρεμενοι -εγω πολυ ευτυχισμενος και ευγνωμων γτ με τη συμπερφορα της με εκανε να γινω καλυτερος και με μια εξαιρετικη συντροφο πλεον...εκεινη με ενα παιδακι της παγιδευμενη οπως ειπε σε ενα συμβατικο γαμο....
Δεν επιδιωξα να ξαναβρεθουμε ή να μιλησουμε παλι και φευγοντας απο εκεινη την συναντηση ειπα μεσα πως τα λαθη πληρωνονται..δεν ξερω αν αυτο δειχνει κατι..ισως και να φανερωνει...την λεγαν Μαρινα...ακομα ετσι την φωναζουν...
Ο πρώτος μου έρωτας ήταν μια μηχανή YAMAHA TENERE ! Και μιλάω πολύ σοβαρά καθ'ότι την έβλεπα κάθε μέρα και άκουγα εκείνο το μαγικό θόρυβο κάθε φορά που ο ιδιοκτήτης της έβαζε μπρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τότε αλλαξοπίστησα αρκετά ,αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ την ηδονή να τη βλέπω μπροστά στο σπίτι μου παρκαρισμένη και να ονειρεύομαι ατέλειωτες βόλτες ,μαζί της στην παραλιακή.
Τα υπόλοιπα το βράδυ .
Καλή σου μέρα σκαντζοχοιράκι μας.
Παριζάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρχάς καλωσήρθες!Έστω το θυμόμαστε κι ας είμαστε χαρούμενοι που το ζήσαμε...Δυστυχώς η αθωότητα μας άφησε νωρίς, αλλά όλα μέσα στο πρόγραμμα της ζωής είναι!
Φιλιά από Ελλάδα!
Μπατλεράκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήλες να μου θυμώσει, αν τη μάθει?Έλα μωρέ!Μικρή ήμουν...Δεν δικαιούμαι να έχω κι εγώ προσωπική ζωή?
χιχιχι!
Σουτ!
Γναγ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι σίγουρη πως και η Ελενίτσα θα σε θυμάται...
χαχαχαχαχα!!!
Εβιλάκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήείδες πώς τα φέρνει η ζωή?Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και πάντα μα πάντα κάθε εμπόδιο σε καλό...Μέχρι τώρα το έχω πει άπειρες φορές αυτό!
:-)
Venus μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσήρθες στα μέρη μου...Ένας ροκ τύπος σαν εσένα, τί θα ερωτευόταν πρώτη φορά? :-))))
Φιλιά!
Γιατί οι πρώτες αθώες αγάπες δεν διαρκούν? Εμένα από τα 8 μου μ'αγαπάει ένα αγόρι κι εγώ επίσης.. Τώρα είμαστε 16,αλλά ακόμα τίποτα... Θα είναι απωθημένο πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφή