Γλύφω το οξύ απ' τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στο νεκρό εαυτό σου, στο νεκρό εαυτό σου
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και στον τρόμο
πήρες λάθος το δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια
Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νοιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει
Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέματα μας
παραπατάω στην σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στο νεκρό εαυτό σου, στο νεκρό εαυτό σου
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και στον τρόμο
πήρες λάθος το δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια
Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νοιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει
Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέματα μας
παραπατάω στην σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή
Είχα πολύ καιρό ν' ακούσω αυτό το τραγούδι -καθαρή ποίηση για μένα- και πραγματικά απορώ με τον εαυτό μου, πώς κατάφερα να το σβήσω από την μνήμη μου.
Κι ήρθε και με βρήκε αυτό τελικά.Ταξίδεψε μέσα στα χρόνια και τις εποχές κι αυτό το βράδυ, έτσι απλά εμφανίστηκε μέσα στην ησυχία.Δεν ξέρω πόσο μπορεί τελικά η απώλεια να γίνει συνήθεια.
Ίσως, όταν η απώλεια συνοδεύεται από πόνο, τότε απλά μαλακώνει και ηρεμεί με το πέρασμα των χρόνων.Πολλές φορές όμως, η απώλεια μπορεί να σημαίνει λύτρωση.Τότε δεν χρειάζεται προσπάθεια.Είναι ευπρόσδεκτη και έτσι ήσυχα τη δεχόμαστε στη ζωή μας.Δεν την συνηθίζουμε, απλά ζούμε ελεύθερα πια!!!
Ίσως πάλι να συνηθίζουμε τον πόνο σαν αναισθητικό και γι' αυτό να μας φαίνεται πως παίρνουμε δύναμη για να σβήσουμε τα ίχνη του παρελθόντος.Μήπως όμως όλα είναι ένα παραμύθι που ταΐζουμε τον εαυτό μας και τον αφήνουμε να ζει μέσα στο ψέμμα...?
Άραγε η απώλεια θα γίνει συνήθεια κακιά που πρέπει να κόψουμε για να καταφέρουμε να προχωρήσουμε μπροστά ή θα μας κρατάει λίγο πίσω και για πάντα?
Πορκουπινάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφή*********************
Πολέμα το !! Με τα ξεσπάσματα σαν κι αυτό, με τις πλακίτσες, με τα σοβαρά, με τα αστεία... πολέμα το !! Μη το αφήσεις να σε φάει.
Και εμείς οι φίλοι σου που σε αγαπάμε, εδώ είμαστε ! Να σε ανεβασουμε, να σε κάνουμε να γελάσεις, να σε κάνουμε να ξεχαστείς. Όσο μπορούμε. Αν μπορούμε.
Πολέμα το !! Καμιά νύχτα δεν είναι αιώνια ! Κανένας δρόμος δεν είναι μόνο ανηφόρα.
Σφίξε τα δόντια, γέλα, κλαψε, τραγούδα, εκτονώσου, ΄ζησε όσο μπορείς καλύτερα και πολέμα το !
Πολλά φιλιά
Μήπως το "για πάντα" το συντηρούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραμύθι..αλήθεια ή ψέμα αποθηκεύεται.
Αρκεί να έρθει η στιγμή που θα ξεχαστεί σαν το τραγούδι.. και να γυρίσει πίσω θα έχει την απόσταση του.
Σφύριξε χαρούμενα.. μπορείς...
Μα με συγχωρείτε, έχει συμβεί κάτι και συμβουλεύουμε το κορίτσι να το πολεμήσει κτλ.;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μικρούλα γιατί αυτή η πολύ όμορφη αλλά μελαγχολική ανάρτηση;
Γιώργο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτές σου τις συμβουλές τις κρατάω πάντα σαν φυλαχτό!Και σαν μπαμπάς και σαν φίλος είσαι δίπλα μου και σ´ ευχαριστώ!
ΥΓ.Καλά είμαι, απλά άκουσα το τραγούδι και μου ´ρθε η ανάρτηση!
Αχ βρε γιαγιάκα μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜυρίστηκες στεναχώρια κι έτρεξες αμέσως!Μακάρι να ήταν όλα τ´ άσχημα τραγούδια να τα διαγράφαμε με μιάς!!!
:-)
Πες τα Χριστόφορε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τον ξέρεις τον Γιώργο!!!Από την αγάπη του μου τα λέει πάντα!Μια χαρά χαρούμενη είμαι και σφυρίζω όλη μέρα και χαμογελάω!Το βράδυ απλά μου έρχονται όλες οι φιλοσοφίες στο μυαλό και τις βγάζω στην οθόνη!Ε, καλά τα έχω τα θεματάκια μου :-) αλλά τη σήμερον ημέραν ποιός δεν τα έχει;χιχιχι!!!
ΥΓ.Τυχαίο που σε τέτοιες αναρτήσεις είστε πρώτοι; :-)
...νιώθω να προχωράω μπροστά
ΑπάντησηΔιαγραφήμα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει...
Μια απουσία πάντα θα αιμορραγεί στην καρδιά.
Καλημέρα σκατζοχοιράκι μου!
Lilium,
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαρτάται την απώλεια και τη διάθεση που έχουμε!Μπορούμε να την κάνουμε απλά νοσταλγία και να την αναπολούμε πού και πού κι ίσως ακόμα να φέρνει κι ένα χαμόγελο στα χείλη...
Πολλές, πολλές καλημέρες!!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε μουρλο-σκαντζοχοίρι
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί μπερδεύεις τον κόσμο με την μούρλια σου???
Τι ανησυχείτε Χριστόφορε και Gip?
Σαν τι νάχει το μουρλό???
Μούρλια έχει. Αγιάτρευτη κατάσταση λέμε.
"Το κόστος της απώλειας είναι η τιμή της κατάκτησης"
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης.
Δικό μας το μαχαίρι, δικό μας και το πεπόνι... ή μήπως όχι;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Porcupine μου, εδώ και κάποιες μέρες, σε περιμένει εδώ http://knittingmylife.blogspot.com/2010/11/art-every-day-month-14.html μια έκλπηξη!
Είπα να σε σκουντίσω λίγο... ;-)
Το λατρεύω αυτο το τραγούδι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ολη την θλιμμένη ομορφιά του!!!Καλημερα σκαντζοχοιρακι!!! :)
Νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήπως...
εξαρτάται την απώλεια!
Ειναι μερικές που σε κρατάνε πίσω!
Kαλησπέρα Eskli!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα απαντήσω απλά στα ερωτήματα σου χωρίς να προσθέσω τίποτα παραπάνω.
Ναι, είναι ένα ατελείωτο παραμύθι.
Θα μας κρατάει για πάντα λίγο πίσω.
Τα φιλιά μου!
P.S. Love the song!
Συμφωνώ με την(Cou)Coula αλλά πλέον δεν μπορώ άλλο τα "διάφανα κρίνα" γιατί με μελαγχολούν & πονάω στη ψυχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήο χρόνος κυλάει & μπορείς να προχωρήσεις μπροστά..
θες παράδειγμα υπέροχο σκαντζοχοιράκι;
εμένα..
υπάρχει ο εγωισμός & όσοι σου ανοίγουν την αγκαλιά τους για να σε κάνουν να ηρεμήσεις...
τα σέβη μου για το υπέροχο μυαλό σου!!
Καλά πέρασα να πω μια καλημέρα, αλλά βλέποντας αυτό που έγραψες στου Gip:
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέξη "καλημέρα" ΔΕΝ υπάρχει !! Έψαξα σε όλα τα τραγούδια των Porcupine Tree. Δεν υπάρχει τέτοια λέξη !
το μετάνοιωσα.!!!!!!!!!!!!!!!!
χα..χα..χα..χα..
Μπατλεράκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να μαθαίνουμε τελικά από όλες τις σφαλιάρες που τρώμε καθημερινά, γιατί αλλιώς τα θέλει ο πισινός μας!!! χιχιχι!Άσε που κάτι μου λέει πως και την επόμενη φορά τα ίδια σκ...α θα φάω!!! (ντροπή μου μεσημεριάτικα :-))
Χωροχρόνε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαμάν πια!!!Πώς θα με παντρέψεις καλέ εδώ μέσα, όταν συνέχεια μμε βγάζεις τρελόγκα?Θα σου μείνω στο ράφι και να σε δω πως θα με αντέξεις μετά τα 60 μου!!!χιχιχχιχιχιχιχιχιχι!
Βασίλη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο το σλόγκαν...θα το κάνω μπλουζάκι!!!
:-)
Χριστιάνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήχίλια ευχαριστώ, το παρέλαβα και το τίμησα ήδη το βραβειάκι μου!!!Όντως θέλω σκούντηγμα και τράβηγμα από το αυτί ενίοτε!!!χαχαχαχα!!!
Ιανέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είχα καμία μα καμία αμφιβολία ότι θα σου άρεσε αυτό το τραγούδι.Τέτοια όμορφη ψυχή τί άλλο θα άκουγε!!!
Φιλιά πολλά!
Κου(κου)λα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό λέω κι εγώ.Εξαρτάται!Απλά τώρα αναφέρομαι ξεκάθαρα στην λυτρωτική απώλεια που ζω τώρα επιτέλους κι είναι μοναδική εμπειρία!!!
:-)
Ginny μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπειράζει που δεν κατάλαβα το Eskli? :-)
Κατα τ΄άλλα χαίρομαι που συμφωνούμε!
Φιλιά!
Βαγγελάκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ γι' αυτό τα είχα κόψει τα τελευταία χρόνια τα Διάφανα.Με στεναχωρούσαν πάρα πολύ.Τυχαία όμως με βρήκε αυτό εκείνο το βράδυ κι ήταν οι αναμνήσεις του πολλές!!!
Ας μην επαναλάβω το πόσο σ' εκτιμώ!!!
Φιλί γλυκό και συνέχισε έτσι!!!
Χωροχρόνε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήστην αρχή δεν σε είχα καταλάβει.Μετά διάβασα του Γιώργου και μπήκα στο νόημα.Κάτσε να τον περιλάβω κι αυτόν!!!
χαχαχα!
-------------------------
ΑπάντησηΔιαγραφή----------------------------
Βρε Πορκουπίνι
Το ράφι για σένα είναι βέβαιο!!!!!
Ποιός, όσο μουρλός και να είναι, θα έπαιρνε ένα θεόμουρλο σκαντζοχοίρι που είναι επιπλέον ερωτευμένο με τον Steven και τους Anathema?????
Ξέρεις πολλούς τέτοιους παλαβούς?????
Στον Gip θα καταλήξεις να του φτιάχνεις πρωϊνό καφέ και να σου δίνει καμία σοκολατογκοφρέττα για μεσημεριανό.
χα..χα..
------------------
Άντε να περνάει και ο Χριστόφορος και να σου αφήνει κανένα κουλουράκι για δείπνο.
----------------------
--------------------------