Είναι ψεύτικο το θαύμα;

by 5:19:00 π.μ. 6 αγκάθια

Κάθησε αναπαυτικά στην πράσσινη πολυθρόνα του γραφείου της.Έψαξε στην μολυβοθήκη την αγαπημένη της πένα, πήρε και 2-3 λευκές κόλλες χαρτί κι άρχισε να ταξιδεύει με τις λέξεις...

"Σήμερα θα γράψω για τα θαύματα...Όχι για τον άρρωστο που βρήκε την υγειά του.Τον τυφλό που είδε και τον κουφό που άκουσε.Όχι!Θα γράψω για τα θαύματα που έρχονται ξαφνικά μέσα στη νύχτα.Εκεί που δεν τα περιμένεις, γιατί -να πάρει- δεν θυμάμαι να έκανα τέτοια ευχή στο τελευταίο αστέρι που είδα να πέφτει.Έτσι, ίσως και να το δικαιολογούσα!!!

Ούτε θυμάμαι να με πλησίασε καμιά Νεράιδα με μαγικό ραβδάκι.Και το τελευταίο λυχνάρι που έπιασα στα χέρια μου, ήταν πριν πολλά, πολλά χρόνια σ' ένα ταξίδι στην Αίγυπτο.Χαλασμένο ήταν τελικά, γιατί όσο και να το έτριβα, το Τζίνι δεν έλεγε να ξεμυτίσει από εκεί μέσα!

Ουφ!Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ, τί μπορεί να έκανα και κέρδισα αυτό το δώρο!Μήπως έστειλα εκείνο το γραμματάκι που λέγαμε στο σύμπαν τηλεπαθητικά;Πιάνει κι έτσι;Όχι μωρέ!Κάτι άλλο θα έγινε που δεν έχει τελικά και καμιά σημασία.Αυτό που είναι σημαντικό, είναι ότι είμαι εδώ ξύπνια να ζω το όνειρο!Ένα όνειρο βγαλμένο από τα παραμύθια.Όπως τότε που η μικρή Αλίκη, έπεσε μέσα στην τρύπα και βρέθηκε στην Χώρα των Θαυμάτων.Πού είναι άραγε το παλιοκόριτσο να μου πει τί να κάνω, γιατί τα έχω χάσει εδώ πέρα μόνη!Σίγουρα με κανέναν Βαλέ Καρδιά θα περνάει την ώρα της!

Tί έλεγα;Α, ναι...Τα μικρά, καθημερινά θαύματα είναι αυτά που δίνουν αξία στην μονότονη ζωή μας.Οι μικρές χαρές που αστράφτουν ξαφνικά σαν πυροτεχνήματα και φωτίζουν τα σκοτάδια που έχουμε όλοι μέσα μας!Μ' έναν καλό οδηγό, δεν θα χάσεις το δρόμο...Αρκεί να τον εμπιστεύεσαι και να ακολουθείς τα βήματά του...Κι αν τον χάσεις κάποια στιγμή, θα σου αφήσει σημάδια να βρίσκεις τη σωστή πορεία.Είναι έμπειρος!Μη δειλιάσεις, ακολούθα τον...

Κι όταν νομίσεις πως έφτασες στον προορισμό σου, κάτσε, πάρε μια βαθιά αναπνοή και κοίτα πίσω σου για τελευταία φορά.Έτσι, για το γαμώτο!Για να δεις, τί κατάφερες να προσπεράσεις!Και μετά, μόνο μπροστά...Πάντα μπροστά και με ψηλά το κεφάλι να προχωράς.Μην φοβάσαι να κοιτάς τον ήλιο κατάματα κι ας λατρεύεις το φεγγάρι...Χαμογέλα μου λιγάκι, έτσι για λίγο να χαρώ..."

Κι εκείνη την ώρα, άκουσε στ΄αυτιά της αυτό...



"Όχι, δεν μπορεί να είναι ψευδαίσθηση...", σκέφτηκε κι άφησε την πένα να πέσει στο γεμάτο μελάνι χαρτί!Δεν έγραφε τόση ώρα...απλά μουντζούρωνε τις άσπρες κόλλες!




elena porcupine

Developer

Cras justo odio, dapibus ac facilisis in, egestas eget quam. Curabitur blandit tempus porttitor. Vivamus sagittis lacus vel augue laoreet rutrum faucibus dolor auctor.

6 σχόλια:

  1. Καλώς την! Να το θυμάσαι το blog σου φιλενάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοσμοναύτη μου, σε πεθύμησα!!!!!Έχεις δίκιο για το μπλογκάκι μου...το έχω παραμελήσει πααααααρα πολύ τους τελευταίους μήνες!Ελπίζω να μου έρθει όρεξη και να ξανασχοληθώ όπως παλιά!!!!Πολλά φιλάκια...να τα πούμε και τηλεφωνικά κάποια στιγμή! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. This world is just illusion ...λες ;

    έπεσα "τυχαία¨στη σελίδα σου και το χάρηκα...

    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά και καλωσόρισες :-) Αυτά τα τυχαία είναι και τα πιό όμορφα καμιά φορά!

      Διαγραφή
  4. Σκαντζοχοιρούλα! Που είσαιαιαι;!
    Σαν οφθαλμαπάτη μέσα την έρημο (ξανα) εμφανίστηκε το ιστολόγιό σου!
    It's not an illusion!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, πόσο χαίρομαι που κάποιοι παλιοί φίλοι είναι ακόμα εδώ!΄Εριξα μαύρη πέτρα, αλλά ελπίζω όχι για πολύ ακόμα!Μου έλειψε το μπλογκοσπιτάκι μου!Θα τα λέμε! :-)

      Διαγραφή

Έτσι απλά μου σχολίασαν...