Επιτέλους διακοπές...

by elena porcupine 7:11:00 μ.μ. 33 αγκάθια Διάφορα

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Ώρα 08.00

Βγαίνουμε από το σπίτι με τον μπαμπά μου, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πάμε προς την κλινική.Ερημιά και δροσιά.Θετικά σχόλια και γενικά επικρατεί καλό κλίμα!

Ώρα 08.20

Φτάνουμε και παρκάρω έξω από την κλινική.Σημειώνω ότι δεν έχει ξαναγίνει αυτό!Αφού βρήκα θέση, λέω, όλα καλά θα πάνε!Μπαίνουμε στην κλινική, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πάρει το κινητό μου από το σπίτι, αλλά δεν πειράζει, αφού έχω του μπαμπά μου.Πάμε για το εισιτήριο της εισαγωγής."Ο συνοδός σας θα πάει στο ΙΚΑ Τούμπας".Γαμώτο!Είπα κι εγώ, δεν μπορεί να είναι τόσο απλά.

Ώρα 09.50

Ο μπαμπάς κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις και μπαίνει σε δωμάτιο για να περιμένει για την στεφανιογραφία.Αφού έχουμε χρόνο, λέω να πάω στο ΙΚΑ να τελειώνω.Παίρνω το κινητό του και φεύγω.Βλέπω το ταξί, μπαίνω μέσα και φεύγουμε.Φτάνουμε στο ΙΚΑ, πληρώνω και βγαίνω έξω.Μόλις φεύγει ο ταξιτζής, είδα ότι δεν κρατούσα το κινητό πλέον στα χέρια μου.Μου έπεσε μέσα στο ταξί, στο πίσω κάθισμα!Τρέχω να τον προλάβω, αλλά δυστυχώς το φανάρι γίνεται πράσσινο και τον χάνω.Ούτε πινακίδα μπόρεσα να δω.

Ώρα 10.00

Χωρίς κινητό πια και με την αγωνία να χτυπάει κόκκινο, μπαίνω στο ΙΚΑ για το εισιτήριο.Σε τρεις ορόφους έπρεπε να πάω.Περιττό να περιγράψω την κατάσταση.Τελικά, με τα πολλά κι αφού πήγα σε 4 ορόφους για 3 υπογραφές και 4 σφραγίδες σ' ένα κωλόχαρτο, τελείωσα κάπου στις 11.50.

Ώρα 12.00

Παίρνω άλλο ταξί και πάω στην κλινική.Τον ρωτάω αν μπορώ να βρω το κινητό, μου δίνει τα τηλέφωνα από τα ραδιοταξί της Θεσσαλονίκης και μου λέει πως έχω μόνο 10% πιθανότητες να το βρω.Εγώ του λέω κι επιμένω ότι θα το βρω!Και θα παίξω κι ένα τζόκερ μετά.Μακάρι μου είπε και γέλασε!

Ώρα 12.15

Αγοράζω τηλεκάρτα από το περίπτερο (ευτυχώς υπάρχουν ακόμη) και πριν αρχίσω τα τηλέφωνα, παίρνω πρώτα στο κινητό του μπαμπά μου.Και κάποιος το σηκώνει...Ο μπαμπάς μου!Πολύ γέλιο!Τί έγινε?Όταν άφησα το ταξί, πήρε τηλέφωνο ένας φίλος του για να δει πως πάει με τις εξετάσεις, το σήκωσε ο ταξιτζής και δώσαν ραντεβού να μας το φέρει.Έτσι κατέληξε στα χέρια του ιδιοκτήτη του κι η αγωνία μου, έγινε σπαστικό γέλιο μέσα στο δωμάτιο με άλλους 3 ανθρώπους να με κοιτάνε περίεργα!

Ώρα 12.40

Μπαίνει τελικά ο μπαμπάς μέσα για στεφνιογραφία.Χαλαρή περιμένω έξω στο σαλονάκι.

Ώρα 13.20

Βγαίνει ο καρδιολόγος του.Ούφ!Τελειώσαμε, είπα!Έλενα, θέλω να υπογράψεις κάτι χαρτιά.Θα του βάλω δύο sten (σαν τα μπαλονάκια).Κι όλα αυτά γιατί ξανακαπνίζει.Αν δεν κάπνιζε, δεν θα χρειαζόταν!Βάλτε τα να τελειώνουμε!

Ώρα 14.30

Βγαίνει επιτέλους από μέσα και τον πάνε κατευθείαν στην εντατική.2ος γύρος εντατικής.Όλα καλά πήγαν.Πάνε πάρε τα ρούχα του από το δωμάτιο κι έλα το απόγευμα να τον δεις.

Ώρα 17.00

Περιμένω έξω από την εντατική

Ώρα 18.00

Με βάζουν μέσα.Βάζω το σκουφάκι μου, τα μπλε πλαστικά πατούμενα και την ασορτί ρομπίτσα.ΤΟ Γκομενάκι!!!Ησυχάζω το μπαμπά μου, τον βρίζω χαριτωμένα για το τσιγάρο και φεύγω, πτώμα πια, αλλά και ανακουφισμένη!

Την Τρίτη το μεσημέρι γυρίσαμε σπίτι, μείναμε Θεσσαλονίκη και σήμερα τον έφερα στο Κιλκίς.Έχουμε ωραία δροσιά και κάτι μέσα μου, μου λέει πως από τώρα θα ξεκινήσει το καλοκαίρι μου!!!

Του απαγόρευσα να ξαναπάει σε νοσοκόμειο αυτή τη χρονιά και τις επόμενες.Το 2030 που μου φαίνεται και χρουσούζικο, βλέπουμε!Φτου, φτου, φτου!!!

Πάντως θα έχω να το λέω για το προσωπικό της κλινικής!Τρομερή ευγένεια κι εξυπηρέτηση τα παιδιά.Α, ρε αθάνατα ελληνικά νοσοκομεία!Πόσο πίσω είστε!!!

Συνειδητοποίησα πάντως πως μέσα στον πόνο και την άγνοια, ερχόμαστε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον!Γνώρισα καμιά 10αριά άτομα με τις ίδιες αγωνίες.Κρατήσαμε τα χέρια και περιμέναμε όλοι για τα ευχάριστα!Κάποιοι τα είχαμε, κάποιοι όχι.Να τους ευχαριστήσω όλους θα ήθελα για την παρέα και τη στήριξη.

Περαστικά μας!!!