"Είναι μεγάλη η νύχτα, μα εμένα δε μου φτάνει!
Μα, τί παιχνίδια η ζωή πολλές φορές μας κάνει!
Μες στο σκοτάδι κάθομαι, σου ανοίγω την καρδιά μου
τη λύπη μου μοιράζομαι αλλά και τη χαρά μου...
Θα ' θελα να σου πω και τ' άλλα που δε σου 'πα!
Να γίνεις εσύ ο Βασιλιάς κι εγώ η Ντάμα Κούπα!"
ΥΣ.Τί θα γίνει ρε παιδιά, θα πάει κανείς στον Παυλίδη στον Μύλο σήμερα?Όσοι πιστοί προσέλθετε...Δεν θα κρατάω κάτι για να με γνωρίσετε, απλά θα είμαι ή μοναδική ΜΟΝΗ κάπου εκεί μέσα και θα σιγοτραγουδάω...Μπορεί βέβαια να με αναγνωρίσετε σαν την τρελή που θα 'χω κρεμαστεί πάνω του!χιχιχι! Και ξανά χιχιχι!!! (για τον Χριστόφορο που του αρέσει)
Εγώ θα σε αναγνώριζα έκτος από το απίθανο γελάκι σου και από τα διαολιάρικα μάτια σου. Και νομίζω ότι έχω και κάποια μυρωδιά δημιουργήσει νοερά για σένα. Μια πικάντικη μυρωδιά. Είμαι "Μυτάνθρωπος". Προσοχή!! Όχι "Μυταράνθρωπος" έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα χα χα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα γλυκό μου!
Σμουατς
Αυτό το χι χι χι χι
όλα τα λεφτά
η νύχτα ποτέ δεν είναι αρκετά μεγάλη, αλλά πάντα τελικά μας φτάνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήπςςςς... τί είπα πάλι!!!
Καλημέρα γλυκό μου σκατζοχοιράκι!
Σαν 15χρονο εσύ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν 12χρονο εγώ,τώρα θα δεις:
Αγάπη μου σ'αγάπησα,σ'αγάπησα με αγάπη.Κι αν μ'αγαπάς αγάπη μου,αν μ'αγαπάς με αγάπη,έλα να ενωθούμε αγάπη μου,αγάπη μου,με αγάπη!
Ντοοοοοοόιγκ!Κάτι τέτοια έγραφα μικρή σε λευκώματα!Από μικρή στο κουρμπέτι της αγάπης!
Όσο για το mail,δε θέλεις να ξέρεις φιλενάδα!Όχι μόνο δεν είναι πικάντικο-άγευστο-άοσμο και αόρατο θα έλεγα.
Γιατί καμιά φορά όσο σωστός κι αν φαίνεται ο δρόμος-στον δικό μου αναφέρομαι-οι πινακίδες ξεγελούν!Και τα STOP της ζωής είναι τόσο άδικα γαμώτο-αλλά το ρίσκο της παράβασης,είναι που σε γλυκαίνει!-Δεν θέλω παντρεμένο,μη παρεξηγηθώ,ε!-Χιχιχιχι!
Εγώ μπορώ άνετα να γίνω και πεντάχρονο!!! Χιχιχι! Αλλά θα συγκρατηθώ... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερούλαααα θα θελα και γώ πολύ να τον δώ τον Παύλο αλλά είναι μακριά... Καλά να περάσεις...Περιμένουμε νεάκια... :)
Καλησπέρα Έλενα, πέρασα να σου αφήσω ένα μικρό βραβείο φιλίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή