που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε,
δε γνωριζόμαστε
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Μαργαριταρένια μου, φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες, δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε,
χαθήκαμε
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μ' απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Αγαπημενο τραγουδι! Παντα καταφερνει να με συγκινει οπως την πρωτη φορα που το ακουσα! Να ΄σαι καλα που μου το θυμησες....Ετσι χωρις σχολια...Τι σχολια να βαλεις για αυτο το τραγουδι? Μιλαει απο μονο του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστω, με εκανες και χαμογελασα!
Α ρε Αλχημιστή...τα δικά σου σχόλια χάρισαν ένα γλυκό χαμόγελο στα δικά μου χείλη...Ε΄γω σ' ευχαριστώ γι' αυτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"..μα από όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει,είναι την απουσία σου που πάει να συνηθίσω.."Αυτοί οι στίχοι κάποτε μιλούσαν κατευθείαν μέσα μου!!Ξέθαψες έντονες και καλά κρυμμένες στιγμές!Καλό βράδυ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειροπόλε, είμαι σίγουρη ότι όλοι κάποια στιγμή τον νιώθουμε αυτόν τον στίχο, αλλά ταυτόχρονα, κάπου βαθειά μέσα μας δεν θέλουμε να τον ζήσουμε ποτέ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή